همهی ما عاشق غذاخوردنیم و غذاهای فستفودی از خوشمزهترین تفریحات ما هستند. کمتر کسی را میتوان پیدا کرد که بتواند پیشنهاد چندتکه مرغ سوخاری همراه با مقداری چیپس سیبزمینی را رد کند. غذاهای سرخکرده ذاتا خوشمزهاند؛ گویا از همنشینی مادهی خام با روغن داغ، طعمی بهشتی در آنها تزریق میشود. برای خوردن یک وعدهی غذای اینچنینی یا میتوانید شال و کلاه کنید، به یک رستوران یا فستفود بروید و دلی از عزا دربیاورید یا اینکه یک سرخکن خانگی تهیه کنید و به این طرز فکر مادرانه که میگوید هر غذایی از نوع خانگیاش خوشمزهتر است، وفادار بمانید. مدتهاست که سرخکنها تولید شدهاند و در تمام این مدت از طرز کار سادهی قرارگرفتن حجم زیادی از روغن در مجاورت یک المنت استفاده کردهاند. تمام کسانی که این نوع سرخکنها را در خانه دارند، به یک دلیل ساده، بهندرت و شاید سالی یکبار از این دستگاه استفاده میکنند. دلیل هم این است که باید حجم زیادی از روغن را در هر وعده مورد استفاده قرار داد و روغن حرارتدیده را هم باید دور ریخت. سرخکنهای سنتی به این دلیل اصلا توجیه اقتصادی ندارند و غذای آنچنان سالمی هم تحویل نمیدهند. موادغذایی پختهشده در سرخکن سنتی، مقدار زیادی روغن به خود جذب میکنند و بهراحتی میتوانند به افزایش کلسترول بد خون منجر شوند؛ ولی اگر بخواهیم همان غذاها را با تخفیف ۸۰ تا ۹۰ درصدی در مضربودن وارد بدنمان کنیم، تکلیف چیست؟ خیلی ساده باید برویم و یک سرخکن کمروغن بخریم!....